Binnenkort op uw internet device:
Wim Kamphuis is zijn naam, maar noemt zichzelf 'Kamph', zijn artiestennaam.
Een opleiding 'in de Kunsten' heeft hij niet gehad, maar is zijn levenlang al autodidact.
Over kunstacademies heeft hij weinig goeds te zeggen: 'Die studenten denken dat ze heel wat zijn,
om nog maar te zwijgen over de docenten. Er wordt veel geouwehoerd, maar ze kunnen niks.' Hij heeft
wel adviezen: 'Ga dan thuis, of op het atelier, aan het werk! En laat dan echt wat zien als je meent
dat je werkelijk wat te tonen hebt. En ga niet naar cafe Het Bolwerk, dat is alleen maar maffia'.
Het huis van Wim staat vol met beelden en maskers. Het ademt de sfeer van een museum. Het ruikt
er naar perkamente rollen en oud hout. De hele wereld is er vertegenwoordigd: van Afrika tot Azië, van
Zuid Amerika tot Europa, en terug. Wim vindt het leuk om erover te vertellen, hoewel hij niet alles
weet. Maar dat geeft hij zelf ruiterlijk toe: 'Het gaat niet om de exacte datum van het vervaardigde
beeld en ook niet om de precieze herkomst, maar om de schoonheid'. Inmiddels heeft Wim zoveel verzameld,
de afgelopen 30 jaar, dat hij toch aan een beeld of masker vrij snel kan zien of het uit Kameroen of
uit Nigeria afkomstig is. Zijn eigen werk lijdt niet onder zijn verzameldrift van de uitheemse kunst.
Dagelijks is hij aan het werk, of het nu beelden zijn of werken op het platte vlak.
Toegang tot het internet, bestaat voornl. middels Facebook: kamph (FB) Ook voor contact.
Een gesprek met Wim kunt u hier horen: _'Wim Kamph, gesprek op het balkon'
